Ρωγμές παντού, Ρωγμές που ανοιγοκλείνουν,
Κι’ανάμεσα τους, να διαρρέουν, οι στιγμές μας, οι αναμνήσεις μας,
Τα λάθη, τα σωστά μας, οι ζωές μας.
Ρωγμές, που μόλις και μετά βίας, αφήνουν κάπου-κάπου,να μπαίνουν,
Λίγες αχτίνες φωτός και ελπίδας,
Αφήνοντας όμως απλόχερα, να περνούν ανάμεσα τους,
Μελαγχολία-απογοήτευση-κατήφεια.