Η Αίγινα είναι νησί του Σαρωνικού Κόλπου. Με το αυτό όνομα φέρεται η πρωτεύουσα και ο κύριος λιμένας της νήσου. Κατά τηναρχαιότητα αποτελούσε εποικιστικό κέντρο Πελοποννήσιων, Αιγαιατών και Μυρμιδόνων. Αργότερα υπάγεται μαζί με άλλες ναυτιλιακές πόλεις στο θεσμό της Αμφικτυονίας της Καλαυρίας, συμμετέχει στη ναυμαχία της Σαλαμίνας ενάντια
στους Πέρσες και κατά τηνκλασική εποχή αποτελεί πόλη της Αχαϊκής Συμπολιτείας.[1] Η πόλη της Αίγινας αποτέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλαδας. Σήμερα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση, πληθυσμό και ανάπτυξη νησί του Αργοσαρωνικού και νησιωτικό προάστιο τουΠειραιά.Βρίσκεται στο κέντρο του Σαρωνικού Κόλπου, περιβαλλόμενη από το Αγκίστρι, τη Αίγινα, τα Μέθανα, την Τροιζήνα, τον Πόρο και τονΠειραιά. Η κομβική θέση της μεταξύ Πελοποννήσου και Αττικής, δύο ιστορικά κέντρα του ελληνικού και πανευρωπαϊκού πολιτισμού την κατέστησαν από πολύ νωρίς σημαντικό εμπορικό και διαμετακομιστικό κέντρο, συναγωνιζόμενο τις εμπορικές πόλεις της Μικράς Ασίας, ενώ φαίνεται να είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της παγκόσμιας ιστορίας. Σήμερα, η θέση αυτή την έχει αναγάγει σε αναπτυσσόμενη πόλη-προάστιο του Πειραιά και των Αθηνών και δημοφιλές παραθεριστικό κέντρο. Το νησί καλύπτει έκταση 87.410 στρεμμάτων και παρουσιάζει μεγάλη γεωμορφολογική ποικιλία με ξηρό κλίμα και πευκόφυτα βουνά.Η πόλη της Αίγινας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η έδρα της Αίγινας εντοπίζεται στο δυτικό άκρο που επεκτείνεται σταδιακά προς ανατολάς, καλύπτοντας ολόκληρη τη βόρεια πεδιάδα, ενώ ορεινοί όγκοι εκτείνονται στα νότια. Το κέντρο της πόλης αναπτύσσεται γύρω από το λιμένα, στον νοτιοδυτικό άκρο του οποίου δεσπόζει η προτομή του Καποδίστρια, ως ελάχιστος φόρος τιμής στον κυβερνήτη που προσέδωσε νέα πνοή στον ιστορικό αυτό τόπο κάνοντας τον πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας. Η εμπορική ζώνη εκτείνεται στην παραλιακή οδό, με πληθώρα καλαίσθητων κέντρων εστίασης, τουριστικών μαγαζιών και καταλυμάτων και σημεία πώλησης των τοπικών προϊόντων. Η αγορά επεκτείνεται μέσα στα εμπορικά σοκάκια της πόλης όπου η αρχοντική αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα κερδίζει αμέσως το ενδιαφέρον τον επισκέπτη.
Κατά την απογραφή του 2001 εμφανίζει πληθυσμό 13.552 κατοίκων, από τους οποίους 7.783 κατοικούν στην πόλη της Αίγινας και οι υπόλοιποι στους οικισμούς Βαθέος, Κυψέλης, Μεσαγρού και Πέρδικας.
Ο πληθυσμός παρουσιάζει κατανομή 157 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Πέρα από την εμπορική και ναυτική παράδοση, οι κάτοικοι είναι γνωστοί για την καλλιτεχνική τους δράση στην κεραμική, αλλά και για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς που λειτουργούν επιτυχημένα με γνωστό προϊόν το αιγινήτικο φιστίκι. Η ποιότητα του αιγινήτικου φιστικιού οφείλεται στις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες του νησιού (ξηρασία) αλλά και στα ηφαιστειογενή χαρακτηριστικά του εδάφους.
Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός.
Δήμος Αίγινας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Δήμος Αίγινας | |
| Δήμος | |
 | |
| Χώρα |  Ελλάδα |
| Έδρα | Αίγινα |
| Διοίκηση | |
| • Δήμαρχος | Δημήτριος Μούρτζης (2014) |
| Διοικητική διαίρεση | |
| • Αποκ. διοίκηση | Αττικής |
| • Περιφέρεια | Αττικής |
| • Περιφ. ενότητα | Νήσων |
| Διαμέρισμα | Στερεά Ελλάδα |
| Νομός | Αττικής |
| Έκταση | 87,4 km2 |
| Πληθυσμός | 13.046 (απογραφή 2011) |
Ο Δήμος Αίγινας περιλαμβάνει το νησί της Αίγινας και τις κοντινές του νησίδες. Συστάθηκε το 1997 με εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστριας από την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμου Αίγινας και κοινοτήτων Μεσαγρού, Κυψέλης, Πέρδικας και Βαθέος.[2]Ο δήμος παρέμεινε αμετάβλητος με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης το 2010.
Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το νησί παρουσιάζει σημαντικά αξιοθέατα όπως ο Ναός της Αφαίας, η Παλαιοχώρα (ο "νησιωτικός" Μυστράς), τα υπολείμματα του ναού του Ελλανίου Διός, ο προϊστορικός/ιστορικός οικισμός της Κολώνας και το Αρχαιολογικό Μουσείο. Πολύ γνωστές παραλίες του νησιού είναι ο Μαραθώνας και η Αγία Μαρίνα. Δημοφιλές τουριστικό κέντρο αποτελεί επίσης το επιβλητικό Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, καθώς και πληθώρα εκκλησιών που διασώθηκαν μετά την τουρκοκρατία.
Το νησί εξυπηρετείται από τοπικά πούλμαν, ενώ ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει να γυρίσει την πόλη πάνω σε μια από τις παραδοσιακές άμαξες.
Στο νότιο άκρο του νησιού, 9 χμ από το λιμάνι της Αίγινας βρίσκεται το τουριστικό θέρετρο της Πέρδικας από όπου τους καλοκαιρινούς υπάρχει συχνή καθημερινή σύνδεση (με καΐκι) με το νησάκι της Μονής.
Ιστορική Εξέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αίγινα οφείλει δε την ονομασία της σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην κόρη του Θεού Ασωπού Αίγινα, την οποία ερωτεύτηκε ο Δίας και την απήγαγε στο νησί Οινώνη που μετονομάστηκε σε Αίγινα.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ήταν αποικία της Επιδαύρου, στην οποία ήταν αρχικά υποτελής. Η θέση της ανάμεσα σε Αττική καιΠελοπόννησο την είχε καταστήσει εμπορικό κέντρο από πιό παλιά και οι πρώτοι κάτοικοί της πιστεύεται ότι είχαν έλθει από τηνΜικρά Ασία. Σε ανασκαφές που έχουν γίνει, έχουν βρεθεί Μινωικά κεραμικά του 2000 π.Χ. περίπου. Επίσης έχουν βρεθεί κοσμήματα από χρυσό που ανήκουν στη ύστερη περίοδο της Μυκηναϊκής τέχνης, τα οποία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οΜυκηναϊκός πολιτισμός διατηρήθηκε στο νησί για μερικές γενιές μετά τη Δωρική κατάκτηση του Άργους και της Λακεδαίμονος. Η επικράτηση των Δωριέων στο νησί δεν πρέπει να έγινε πριν τον 9ο αι. π.Χ.
Ένα από τα αρχαιότερα ιστορικά δεδομένα είναι η συμμετοχή της Αίγινας στην Συμμαχία της Καλαυρίας μαζί με τις: Αθήνα, Βοιωτικό Ορχομενό, Τροιζήνα, Ερμιόνη, Ναυπλία και Πρασίη, με σκοπό την πάταξη της ακμάζουσας πειρατείας στο Αιγαίο, λόγω της παρακμής των Μυκηναίων.
Συμπεραίνεται λοιπόν, ότι η ναυτική δύναμη του νησιού ήταν σημαντική και πριν την Δωρική εποχή. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι στην Αίγινα κόπηκαν τα πρώτα νομίσματα επί ευρωπαϊκού εδάφους, 30-40 χρόνια μετά την επινόηση του νομίσματος από τους Λυδούς το 700 π.Χ. Το γεγονός ότι τα αιγινήτικα νομίσματα, μέτρα και σταθμά ήταν ένα από τα δύο συστήματα μέτρησης σε ευρεία χρήση του Ελληνικού κόσμου είναι αρκετό για να καταδειχθεί η εμπορική σημασία του νησιού.
Κατά τη διάρκεια του Ληλάντιου πολέμου (περίπου 650 π.Χ.) η Αίγινα φαίνεται να παίρνει το μέρος της Ερέτριας, έτσι εξηγείται η σύγκρουση με τη Σάμο, ένα ηγετικό μέλος της αντίπαλης συμμαχίας με βάση την Χαλκίδα.
Τον 6ο αι. η Αίγινα είναι μέτοχος στον εμπορικό σταθμό της Ναυκράτιδος.
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του δωδεκάτου (12ου) αιώνος, όταν η πειρατεία γενικεύεται σε μεγάλο βαθμό, λόγω της αποφάσεως του Ιωάννου Β' Κομνηνού (κατόπιν εισηγήσεως προς αυτόν του "Ιωάννου του εκ Προύτζης") να διακόψει τα κονδύλια προς το ναυτικό, η Αίγινα γίνεται βασικό ορμητήριο των πειρατών, ιδίως για τις επιθέσεις τους προς την Αττική, τους κατοίκους της οποίας τρομοκρατούν αρπάζοντας υλικά αγαθά, ζώα, ανθρώπους για σκλάβους ή για λύτρα, και βεβαίως σκοτώνουν πολλούς κατοίκους συχνά με βασανιστικό τρόπο ή απλώς τους ακρωτηριάζουν.[3] Ο δε Μητροπολίτης των Αθηνών Μιχαήλ Χωνιάτης, ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο χαρακτηρίζει την Αίγινα ως "φωλιά των πειρατών"[4]
Ιστορικές και Σύγχρονες Προσωπικότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Όνομα Δημότη | Βίος | Ιδιότητα |
|---|---|---|
| Αιακός | - | Πρώτος Βασιλιάς της Αίγινας στη Μυθολογία |
| Κοσμάς Β΄ Αττικός | - | Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
| Διονύσιος Aιγινήτης | 1818-1884 | Ιατρός |
| Τάκης Σπυριδάκης | 1958 | Σκηνοθέτης και Σεναριογράφος |
Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα που λειτούργησε στην Αίγινα (αλλά και γενικά στην απελευθερωμένη Ελλάδα) ήταν το Κεντρικό Σχολείο που ίδρυσε ο Ιωάννης Καποδίστριας το 1829. Σκοπός του σχολείου αυτού, τριετούς φοιτήσεως, ήταν να δημιουργηθούν δάσκαλοι αλλά και στελέχη για τις κρατικές υπηρεσίες. Το Κεντρικό Σχολείο στεγάστηκε στο Εϋνάρδειο, κτίριο στο οποίο προηγουμένως συνεδρίαζε το Πανελλήνιον και το οποίο είχε κατασκευαστεί με συνδρομή του Ελβετού φιλέλληνα τραπεζίτη Εϋνάρδου[5][6][7]. Μετά το θάνατο του Καποδίστρια, το σχολείο έκλεισε τον Ιανουάριο του 1832.
Κατά τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου στην Αίγινα λειτουργούσε Σχολαρχείο (κάτι ανάλογο με το σημερινό Γυμνάσιο). Διευθυντής του σχολείου για πολλά χρόνια ήταν οΠαναγής Ηρειώτης. [8]
Από το 1932 το σχολείο στεγάζεται στον χώρο του Κυβερνείου. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Γερμανική Κατοχή, από το 1945 στην Αίγινα λειτουργεί ως παράρτημα του Β' Γυμνασίου Αρρένων Πειραιά. Το 1959 (8 Νοεμβρίου) το σχολείο παύει να είναι παράρτημα και λειτουργεί πλέον ως Γυμνάσιο Αίγινας.
Τα δημόσια σχολεία που λειτουργούν στην Αίγινα σήμερα :
| Όνομα Σχολείου | Περιοχή | Δικτυακός Τόπος | Τηλέφωνο |
|---|---|---|---|
| 1ο Νηπιαγωγείο Αίγινας | Αίγινα | - | 22970 22865 |
| 2ο Νηπιαγωγείο Αίγινας | Αίγινα | - | 22970 22203 |
| Νηπιαγωγείο Αγίων Ασωμάτων | Άγιοι Ασώματοι Αίγινας | - | 22970 25835 |
| Νηπιαγωγείο Αγίων | Άγιοι | - | 22970 52203 |
| Νηπιαγωγείο Αλώνων | Άλωνες | - | 22970 32590 |
| Νηπιαγωγείο Βαθέος | Βαθύ Αίγινας | - | 22970 53166 |
| Νηπιαγωγείο Κυψέλης | Κυψέλη Αίγινας | - | 22970 23623 |
| Νηπιαγωγείο Μεσαγρού | Μεσαγρός | - | 22970 71321 |
| Νηπιαγωγείο Πέρδικας | Πέρδικα | - | 22970 61488 |
| 1ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας | Αίγινα | Ιστολόγιο | 22970 22252 |
| 2ο Δημοτικό Σχολείο Αίγινας | Αίγινα | Ιστολόγιο | 22970 22618 |
| Δημοτικό Σχολείο Αγίων Ασωμάτων | Άγιοι Ασώματοι Αίγινας | Ιστολόγιο | 22970 22739 |
| Δημοτικό Σχολείο Βαθέος | Βαθύ Αίγινας | Σελίδα στο facebook | 22970 52091 |
| Δημοτικό Σχολείο Κυψέλης | Κυψέλη Αίγινας | Ιστολόγιο | 22970 22143 |
| Δημοτικό Σχολείο Μεσαγρού | Μεσαγρός | - | 22970 71205 |
| Δημοτικό Σχολείο Πέρδικας | Πέρδικα | - | 22970 61206 |
| 1ο Γυμνάσιο Αίγινας | Αίγινα | Ιστοσελίδα | 22970 22565 |
| 2ο Γυμνάσιο Αίγινας | Κυψέλη Αίγινας | Ιστοσελίδα | 22970 22388 |
| Γυμνάσιο Μεσαγρού | Μεσαγρός | Ιστολόγιο | 22970 71744 |
| Γενικό Λύκειο Αίγινας | Αίγινα | Ιστοσελίδα | 22970 22366 |
| ΕΠΑ.Λ. Αίγινας | Αίγινα | Ιστοσελίδα | 22970 275 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΜΗ ΓΡΑΦΕΤΕ GREEKGLISH !